W dniu 6 lipca przypada 60. rocznica śmierci Biskupa Zdzisława Golińskiego, drugiego biskupa Diecezji Częstochowskiej, który pełnił swą posługę pasterską w latach 1951 - 1963.
Z tej racji w dniu 6 lipca 2023 r. o godzinie 18.00, w Bazylice Archikatedralnej Świętej Rodziny w Częstochowie, gdzie też spoczywają doczesne szczątki Biskupa Zdzisława Golińskiego, sprawowana będzie w jego intencji Msza święta pod przewodnictwem Biskupa Andrzeja Przybylskiego.
+
Wszechmogący Boże, spraw, aby Twój sługa, nasz biskup Zdzisław, któremu powierzyłeś troskę o Kościół Częstochowski, wszedł do radości swojego Mistrza i otrzymał nagrodę za apostolskie trudy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
+
"Drugim z kolei biskupem diecezjalnym w Częstochowie ustanowił Papież Pius XII w dniu 22 kwietnia 1951 r. bpa dra hab. Zdzisława Golińskiego (1908-1963), profesora KUL oraz biskupa koadiutora diecezji lubelskiej. Rządy objął dokonując ingresu do katedry częstochowskiej w dniu 17 czerwca 1951 r. Jego dwunastoletni pontyfikat (1951-1963), w bardzo trudnych dla Kościoła w Polsce i w diecezji latach stalinowskich i gomułkowskich, upłynął w myśl jego zawołania biskupiego „Crux Victoria” („Krzyż zwycięstwem”).
Kontynuował on dzieło swego wielkiego Poprzednika, doskonaląc zastaną organizację struktur diecezjalnych, rozwijając sieć parafialną, dekanalną i ponadekanalną (komisariaty zamienił na okręgi i zwiększył ich liczbę do 4). Wykorzystał w tym względzie krótki okres odwilży popaździernikowej 1956/1957, erygując w jednym tylko 1957 r. kilkadziesiąt nowych parafii. Za jego rządów powstało 26 nowych parafii z jego własnej inicjatywy, natomiast 25 nadał jedynie dekretem status kanoniczny parafii, gdyż wcześniej były powołane przez bpa T. Kubinę jako ekspozytury. W sumie utworzył 51 nowych placówek duszpasterskich. Otaczał szczególną troską świątynie parafialne, a ponieważ za jego pontyfikatu władze nie zezwalały na nowe budowle sakralne poza nadzwyczajnymi wyjątkami, dlatego też podjął plan konsekracji kościołów dawnych i nowych, które czekały na ten moment nieraz od kilkudziesięciu lat. Wykonsekrował on w tym okresie wraz z biskupami pomocniczymi w sumie 45 kościołów parafialnych.
Wystąpił do Stolicy Apostolskiej o utworzenie Kapituły katedralnej, którą erygował papież Pius XII w dniu 5 sierpnia 1951 r. bullą Per oportune sane. Skodyfikował prawo partykularne zwołując I. Synod Diecezjalny w dniach 28-29 września 1954 r. w kościele katedralnym. Z roztropnością i zarazem odwagą występował w obronie Kościoła, zwłaszcza brał w obronę aresztowanych i skazanych przez władze komunistyczne księży diecezjalnych. Rozwijał kadry naukowe, wysyłając wielu kapłanów na studia specjalistyczne na KUL oraz do ośrodków zagranicznych. Po likwidacji przez władze Wydziału Teologicznego UJ zorganizował w Seminarium Duchownym w Krakowie „studium domesticum”. Powołał do życia Niższe Seminarium Duchowne – Wydział Przygotowawczy w Częstochowie (1951 r., istnieje do dziś) oraz w Wieluniu (działające w latach 1952-1955). Szczególnie też po usunięciu religii ze szkół publicznych oddał się organizacji katechezy parafialnej w tzw. punktach katechetycznych, zarówno w budynkach parafialnych czy też w mieszkaniach prywatnych wiernych. Rozwijał bardzo dynamicznie duszpasterstwo charytatywne i trzeźwościowe. Szczególną wagę przywiązywał do katedry jako ośrodka życia religijnego diecezji, doprowadzając aż do jej docelowego wyposażenia. Dokończono wówczas nastawę ołtarza głównego (centralna scena i 6 scen bocznych), urządzono prezbiterium wraz z katedrą biskupią i stallami dla członków Kapituły, urządzono kaplicę Najświętszego Sakramentu w transepcie (zachodnia część), zbudowano ambonę, wmurowano epitafium upamiętniające księży częstochowskich zamordowanych w czasie II wojny światowej (we wschodniej części transeptu, obecnie przeniesione do kaplicy Pierwszych Męczenników częstochowskich) i wybudowano kryptę zmarłych biskupów w podziemiach wschodniej części transeptu. Na prośbę drugiego biskupa częstochowskiego papież Jan XXIII w dniu 22 czerwca 1962 r. nadał katedrze tytuł bazyliki mniejszej.
Diecezja w czasie jego pontyfikatu przeżywała ważne wydarzenia o charakterze ogólnokościelnym i ogólnopolskim, w tym m.in.: Rok Maryjny z okazji 100-lecia ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu (1954), Inauguracja Soboru Watykańskiego II (bp Z. Goliński uczestniczył w jego I. Sesji, od 11 października do 8 grudnia 1962 r.), Jasnogórskie Śluby Narodu (1956), Rozpoczęcie Wielkiej Nowenny przed Millenium Chrześcijaństwa w Polsce (1957), Jubileusz XXX-lecia powstania Diecezji i konsekracji pierwszego biskupa częstochowskiego (1956).
Bpa Z. Golińskiego wspierali biskupi pomocniczy: biskup Stanisław Czajka (1951-1963) i biskup Stefan Bareła (1960-1963) oraz księża pracownicy centralnych instytucji diecezjalnych: ks. Władysław Karlik (kanclerz i wikariusz generalny), ks. Władysław Gołąb (kapelan i kierownik Wydziału Duszpasterskiego), ks. Wincenty Kochanowski (referat finansów), ks. Jan Walicki (notariusz), ks. Brunon Magott (rektor Seminarium) i ks. Józef Chwistecki (proboszcz katedralny). Drugi Biskup częstochowski zmarł w wieku zaledwie 55 lat, w dniu 6 lipca 1963 r., po 12 latach rządów diecezją. Pochowany został w krypcie biskupów częstochowskich." (oprac. ks. dr hab. Marian Duda)
DR WACŁAW DEPO METROPOLITA CZĘSTOCHOWSKI
6 lutego 2019 r.