[fot. archiwum "Niedzieli": Bp Miłosław Kołodziejczyk z Janem Pawłem II w czerwcu 1979 r. w Częstochowie, przed kościołem św. Zygmunta]
25 lat temu, 3 marca 1994 r. zmarł bp Miłosław Kołodziejczyk, biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej w latach 1978-1994. Był pierwszym biskupem mianowanym przez św. Jana Pawła II.
Z racji 25. rocznicy śmierci bp Miłosława Kołodziejczyka w kościele seminaryjnym pw. Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana w Wyższym Seminarium Duchownym w Częstochowie Mszy św. przewodniczył bp Andrzej Przybylski, biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej.
W homilii bp Przybylski podkreślił, że „biskup Miłosław Kołodziejczyk podjął w swoim posługiwaniu próbę przełożenia studiów teologicznych na życie i działalność Kościoła” – Jako dogmatyk, większość swoich studiów poświęcił eklezjologii i teologii sakramentów, a jako biskup, wiernie przekładał te prawdy na praktykę urzeczywistniania się Kościoła w diecezji częstochowskiej – mówił bp Przybylski.
- Pozostanie dla nas świadkiem najczystszego myślenia o Kościele, który odłączony od sakramentów, stałby się jedynie pustą organizacją, a sakramenty odłączone od Kościoła byłyby tylko rytuałami bez znaczenia – kontynuował bp Przybylski.
Biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej zaznaczył, że „całe pokolenia kapłanów częstochowskich zapamiętają go jako wytrawnego wykładowcę, wymagającego i konkretnego rektora seminarium i biskupa pomocniczego, którego głównym przesłaniem była współpraca z kapłanami i organizacja ich pracy duszpasterskiej”.
- Dwadzieścia pięć lat temu bp Miłosław odszedł do Pana ofiarując swojej ukochanej diecezji dar najcenniejszy, dar swojego cierpienia – powiedział bp Przybylski.
Natomiast jutro, 4 marca, o godz. 11.30, w krypcie biskupów pomocniczych w kościele na cmentarzu Kule, zostanie odprawiona Msza święta w intencji śp. bpa Miłosława Kołodziejczyka.
Bp Miłosław Kołodziejczyk urodził się 23 czerwca 1928 r. w Sułoszowej (powiat olkuski). W 1935 r. rozpoczął naukę w miejscowej szkole powszechnej. Następnie dostał się do Szkoły Handlowej w Wolbromiu oraz kształcił się na tajnych kompletach, realizując gimnazjalny program nauczania. Po zakończeniu drugiej wojny światowej kontynuował naukę najpierw w Państwowym Gimnazjum Ogólnokształcącym w Olkuszu, potem w Liceum Ogólnokształcącym Ojców Pijarów w Krakowie i Liceum Ogólnokształcącym im. S. Staszica w Sosnowcu. W tej ostatniej szkole, w 1947 r., uzyskał świadectwo dojrzałości.
Również w 1947 r. wstąpił do Częstochowskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Po pięciu latach studiów filozoficzno-teologicznych uzyskał stopień magistra teologii na podstawie pracy pt. „O świętych obcowaniu w świetle nauki św. Tomasza z Akwinu”, napisanej pod kierunkiem ks. prof. Ignacego Różyckiego. 29 czerwca 1952 r. otrzymał święcenia kapłańskie w katedrze częstochowskiej z rąk bp. Stanisława Czajki.
W latach 1952-53 pracował jako duszpasterz w parafii Zagórze na terenie Zagłębia Dąbrowskiego. Jeszcze jako wikariusz podjął studia specjalistyczne na KUL-u. W 1953 r. otrzymał nominację na wikariusza do parafii Gomunice, lecz już na początku następnego roku został zwolniony z tego stanowiska, by kontynuować rozpoczęte studia. Ukończył je w 1956 r. stopniem licencjata teologii, co dawało mu możliwość nauczania w seminarium (teologia dogmatyczna, propedeutyka teologii, patrologia i historia teologii). Nieustannie pracował także nad rozprawą doktorską. Od 1962 r. objął obowiązki prefekta seminaryjnego. W końcu obronił doktorat z teologii dogmatycznej w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie na podstawie pracy pt. „Tożsamość mistycznego ciała Chrystusa i Kościoła rzymsko-katolickiego w teologii ostatniej doby” (1967 r.). Podobnie jak w przypadku magisterium promotorem jego pracy był ks. prof. Ignacy Różycki. Następnie w latach 1967-69 kontynuował studia w Rzymie, Paryżu i Louvain.
W 1969 r. objął również stanowisko zastępcy profesora teologii dogmatycznej na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie. Po roku został seminaryjnym prefektem studiów. Następnie w latach 1971-73 prowadził wykłady w Instytucie Eklezjologicznym w Częstochowie. Ponadto pracował dydaktycznie w Międzyzakonnym Wyższym Instytucie Katechetycznym i Przywydziałowym Studium Katechetycznym Papieskiego Wydziału Teologicznego w Krakowie. Należał też do Polskiego Towarzystwa Teologicznego. Za dotychczasowe osiągnięcia otrzymał w 1973 r. tytuł Kapelana Honorowego Jego Świątobliwości. Rok później został mianowany prorektorem Instytutu Eklezjologicznego w Częstochowie.
Od 1974 r. pełnił także funkcje rektora seminarium duchownego diecezji częstochowskiej. Na stanowisku tym pracował 5 lat. 23 października 1978 r. papież Jan Paweł II ogłosił go biskupem pomocniczym diecezji częstochowskiej. Święcenia przyjął 31 grudnia 1978 r. z rąk bp. Stefana Bareły. Został tym samym biskupem tytularnym Avissy. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Sub Tuum Praesidium” (Pod Twoją obronę).
Zmarł 3 marca 1994 r. w Częstochowie. W jego pogrzebie wzięło udział m.in. 24 biskupów polskich. Pochowano go w kaplicy kościoła na cmentarzu Kule w Częstochowie. Po śmierci bp. Kołodziejczyka Jan Paweł II napisał m. in., że to był „gorliwy Pasterz, miłujący Kościół i całkowicie oddany posłudze Ludowi Bożemu. Służył z miłością Kościołowi”.
Tekst: Ks. Mariusz Frukacz/Niedziela
Biogram za: Ks. Jacek Kapuściński, Człowiek wielkiego taktu i porządku bp Miłosław Kołodziejczyk (1928-1994), Niedziela Częstochowska 10/2012.
DR WACŁAW DEPO METROPOLITA CZĘSTOCHOWSKI
8 stycznia 2019 r.